123456789012345678901212345678901234567890121234567890123456789012123456

123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567812345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456781234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678123

Parel

Elke poort van het hemelse Jeruzalem is één grote parel (Op.21:21). Waarom? Omdat de groei van een parel schitterend overeen komt met de wijze waarop zonen komen tot heerlijkheid Gods: door lijden heen. Leest u maar eens na, hoe parels ontstaan: ze kunnen niet gevormd worden zonder innerlijke pijn en genezing:

Soms komt er een zandkorrel of een stukje schelp ongewenst in een oesterschelp terecht. Als dat in het dier vasthaakt, begint het te irriteren. Meteen komt er een genezingsreactie op gang: ze begint een stof af te scheiden om de irritatie te bedekken. Het is maar een dun laagje verzachtend slijm, dat maar even helpt. Want steeds als het weer verhardt tot parelmoer, veroorzaakt het nieuwe pijn. Dan wordt er opnieuw een verzachtend laagje aangebracht. Zo groeit een parel. Het duurt jaren voordat er één ontstaat ter grootte van een erwt.

De grootste parel, die ooit is gevonden (bij de Filippijnen), was grillig van vorm en ongeveer zo groot als een hoofd. De geschatte waarde is tientallen miljoenen euro's. Wat overweldigend en duizelingwekkend, als we nu lezen, dat van het hemelse Jeruzalem "iedere poort afzonderlijk één parel is" (Op.21:21). Een poort was één parel, van 144 el hoog. Dat is bijna 90 meter! (Op.21:17).

Parels worden dus in oesters (uiterlijk bepaald geen schoonheden) gevormd tijdens een lang lijdensproces. Ze groeien in de diepten van de zee. De geestelijke les is duidelijk. In een oester ontstaat de parel door iets wat uitermate irriteert. In het leven van de overwinnende christen is dat het kruis. Het kruis ervaren wij als iets dat pijn doet. Om een parel te vormen, moet de stroom van Gods genezende genade vloeien uit onze geest, die één is met de heilige Geest. Zo wordt het leven van de nieuwe schepping gevormd in ons binnenste, door de kruisiging van ons ik-leven en door de "parelmoerstroom" van Zijn genade.

Van de Zoon wordt gezegd, dat God Hem "door lijden heen zou volmaken" (Hebr.2:10). Het Grieks voor lijden is hier pathema en betekent: "wat men heeft ondergaan", zoals ontberingen, pijn. Iets verder lezen wij, dat "Hij, hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij heeft geleden" (Hebr.5:8). Hier staat het Griekse woord pascho, wat betekent "een gevoel ervaren". Dus door alle bittere ervaringen, die de Heer Jezus moest doormaken, werd Hij toebereid en vervolmaakt voor Zijn grote taak als geestelijke Hogepriester en Koning der koningen. De zonen gaan een identieke weg. Zij volgen Hem, waar Hij ook heen gaat (Op.14:4).